همه آنچه که باید از سرطان مری دانست

مردان سه برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سرطان مری هستند.
 

چکیده : مری یک لوله عضلانی توخالی است که مسئول انتقال مواد غذایی از گلو به داخل معده است. سرطان مری زمانی اتفاق می افتد که یک تومور بدخیم در دیواره مری ایجاد می‌شود. همانطور که تومور رشد می‌کند، می‌تواند بر بافت‌های عمیق و ماهیچه مری تأثیر بگذارد. تومور می‌تواند در هر قسمتی در طول مری ظاهر شود، از جمله جایی که مری و معده به هم می‌رسند.

تعداد کلمات 1295 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

دو نوع معمول سرطان مری وجود دارند:
کارسینوم سلول سنگفرشی هنگامی رخ می‌دهد که سرطان در سلول‌های صاف و نازک که دیواره مری را تشکیل می‌دهند، شروع می‌شود. این نوع سرطان اغلب در قسمت بالا یا میانه مری ظاهر می‌شود، اما می‌تواند در هر نقطه ظاهر شود.
آدنوکارسینوم هنگامی رخ می‌دهد که سرطان در سلول‌های غده‌ای مری شروع می‌شود که مسئول تولید مایعاتی مانند مخاط هستند. آدنوکارسینوم ها شایع‌ترین نوع در قسمت پایین‌تر مری هستند.
 

در مراحل اولیه سرطان مری، احتمالاً علائمی نخواهید داشت. همان طور که سرطان پیشرفت می‌کند، ممکن است این موارد را تجربه کنید:
کاهش وزن ناخواسته
سوء هاضمه
سوزش سر دل
درد یا مشکل هنگام بلع
گیر کردن مکرر مواد غذایی حین غذا خوردن
استفراغ
برگشت مواد غذایی به مری
درد قفسه سینه
خستگی
سرفه مزمن
سکسکه
 

همانند بسیاری از سرطان‌ها، علت سرطان مری هنوز مشخص نشده است. دانشمندان معتقدند که بروز این بیماری به اختلالات (جهش‌ها) در DNA سلول‌های مربوط به مری مرتبط باشد. این جهش‌ها باعث می‌شوند تا سلول‌ها سریعتر از سلول‌های طبیعی تکثیر شوند.
این جهش‌ها همچنین از بین رفتن سلول‌ها در زمان لازم را با اختلال مواجه می‌کنند. این امر باعث می‌شود سلول‌ها تجمع کرده و به تومورها تبدیل شوند.
 

کارشناسان معتقدند که تحریک سلول‌های مری به پیشرفت سرطان کمک می‌کند.
برخی عادت‌ها و شرایطی که باعث تحریک این سلول‌ها می‌شوند عبارتند از:
مصرف الکل
سیگار کشیدن
اختلال ریفلاکس، مانند بیماری ریفلاکس معده (GERD)
ابتلا به مری بارت، وضعیتی که با پوشش مری آسیب دیده به علت GERD تعریف می‌شود.
اضافه وزن
نخوردن میوه‌ها و سبزیجات به مقدارکافی
ابتلا به آشالازی، وضعیتی که در آن عضله قسمت پایین مری به درستی منبسط نمی‌شود و در حالت انقباض می‌ماند.

افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان مری هستند، شامل موارد زیر می‌شوند:
مردان سه برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سرطان مری هستند.
سرطان مری در آفریقایی-آمریکایی ها شایع‌تر از سایر نژادها است.
احتمال پیشرفت سرطان مری با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد. اگر بیش از ۴۵ سال دارید، خطر ابتلای شما به این بیماری ممکن است بالاتر باشد.
 

روش‌های آزمایشی برای تشخیص سرطان مری عبارتند از:
آندوسکوپی شامل استفاده از ابزار با دوربینی متصل به لوله که به سمت پایین گلو حرکت می‌کند و اجازه می‌دهد تا پزشک شما برای بررسی ناهنجاری‌ها و تحریک، پوشش مری را مشاهده کند.
• بلع باریوم یک نوع آزمایش تصویربرداری با اشعه ایکس است که به پزشک اجازه می‌دهد تا پوشش مری را ببیند. برای انجام این کار، در حالی که تصاویر ثبت می‌شوند، بیمار ماده‌ای شیمیایی به نام باریم را می‌خورد.
بیوپسی پروسه‌ای است که در آن پزشک با کمک یک آندوسکوپ، نمونه‌ای از بافت مشکوک را برمی دارد و آن را برای بررسی به آزمایشگاه ارسال می‌کند.
ممکن از سی تی اسکن، پت اسکن یا ام آر آی برای بررسی گسترش سرطان به قسمت‌های دیگر بدن، استفاده شود.
 

اگر سرطان به سایر قسمت‌های بدن گسترش پیدا نکرده باشد، پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند.
پزشک ممکن است به جای جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی را به عنوان بهترین کار توصیه کند. این درمان‌ها همچنین گاهی اوقات برای کوچک کردن تومور در مری انجام می‌شود، به طوری که پس از کوچک سازی، این تومورها، در عمل جراحی راحت‌تر می‌توانند برداشته شوند.
 

اگر غده سرطانی کوچک است و به قسمت‌های دیگر بدن گسترش نیافته است، پزشک شما می‌تواند با کمترین میزان رویکرد تهاجمی، با استفاده از آندوسکوپ و چند برش کوچک، تومور را از بین ببرد.
در روش استاندارد، جراح از طریق یک برش بزرگتر عمل می‌کند تا یک قسمت از مری و بعضی اوقات گره‌های لنفاوی اطراف آن را بردارد. لوله با بافت معده یا روده بزرگ بازسازی می‌شود.
در موارد شدید، ممکن است بخش بالایی معده نیز برداشته شود. خطرات جراحی می‌توانند شامل درد، خونریزی، نشت در منطقه‌ای که مری بازسازی شده به معده متصل می‌شود، عوارض ریوی، مشکلات بلع، حالت تهوع، سوزش سر دل، و عفونت می‌شوند.
 

شیمی درمانی شامل استفاده از دارو برای حمله به سلول‌های سرطانی است. شیمی درمانی ممکن است قبل یا بعد از جراحی استفاده شود. این امر گاهی همراه با استفاده از پرتودرمانی است.
شیمی درمانی با تعدادی عوارض جانبی احتمالی همراه است. بیشتر این عوارض به دلیل داروهای شیمی درمانی رخ می‌دهند و همچنین سلول‌های سالم را می‌کشند. عوارض جانبی در هر فرد به داروهای استفاده شده توسط پزشک بستگی دارد. این عوارض جانبی می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
ریزش مو
حالت تهوع
استفراغ
خستگی
درد
بیماری نوروپاتی
 

در پرتو درمانی از دسته‌ای از پرتوها برای کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. تابش می‌تواند به صورت خارجی (با استفاده از یک دستگاه) و یا داخلی (با استفاده از قرار دادن دستگاهی در نزدیکی تومور که براکی تراپی نامیده می‌شود) انجام شود.
معمولاً پرتو درمانی همراه با شیمی درمانی استفاده می‌شود و هنگامی که درمان ترکیبی استفاده می‌شود، عوارض جانبی معمولاً شدیدتر هستند. عوارض جانبی تابش می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
پوستی که به نظر می‌رسد دچار آفتاب سوختگی شده است.
درد یا مشکل هنگام بلع
خستگی
زخم‌های دردناک در پوشش مری
ممکن است برخی عوارض جانبی درمان را بعد از گذشت مدت طولانی پس از پایان درمان تجربه کنید. این عوارض می‌توانند شامل تنگی مری (استریکچر)، که در آن بافت مری انعطاف پذیری کمتری پیدا می‌کند و این امر می‌تواند باعثباریک شدن مری شود و در نتیجه بلعیدن را دردناک و یا دشوار کند.
 

درمان‌های هدفمند می‌توانند به عنوان راهی برای درمان سرطان، پروتئین‌های خاصی بر روی سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهند. بخش کوچکی از سرطان‌های مری با ترستوزوماب (Trastuzumab) درمان می‌شوند. این روش پروتئین HER2 در سطح سلول سرطانی را که به رشد سلول‌های سرطانی کمک کرده است، هدف قرار می‌دهد. همچنین، با ایجاد عروق خونی جدید، سرطان‌ها می‌توانند رشد و گسترش پیدا کنند. راموکریماب (Ramucirumab) نوعی از درمان هدفمند به نام “آنتیبادی مونوکلونال” است و به پروتئینی به نام VGEF متصل می‌شود که کمک می‌کند تا عروق خونی جدید ایجاد شوند.
 

اگر مری به علت سرطان بسته شود، پزشک ممکن است برای باز نگه داشتن مری، استنت (لوله ساخته شده از فلز) داخل آن قرار دهد.
پزشکان همچنین ممکن است از درمان فوتودینامیک استفاده کنند که شامل تزریق تومور با داروهای حساس به نور است که هنگام قرار گرفتن در معرض نور، به تومور حمله می‌کنند.
 

هر چه سرطان زودتر تشخیص داده شود، احتمال درمان شما افزایش می‌یابد.
سرطان مری معمولاً در مراحل نهایی شناسایی می‌شود، زمانی که تنها می‌تواند درمان شود اما بهبود نمی‌یابد.
اگر سرطان به بیرون از مری گسترش پیدا نکند، شانس زنده ماندن شما ممکن است با جراحی افزایش یابد.
 

اگر چه راهی مطمئن برای جلوگیری از سرطان مری وجود ندارد، اما شما می‌توانید با انجام اقداماتی، خطر ابتلا به بیماری را کاهش دهید:
اجتناب از مصرف سیگار و تنباکو امری کلیدی است.
همچنین تصور می‌شود پرهیز از مصرف الکل خطر شما را کاهش می‌دهد.
داشتن رژیم غذایی حاوی مقدار زیادی میوه و سبزیجات و حفظ وزن سالم نیز ممکن است راه‌های مؤثر برای جلوگیری از سرطان مری باشند.

منبع : سایت راستینه